Kennen jullie dat, die uitdrukking.
"Hoe doe jij dat toch?"
Je valt in, binnen je eigen groep, omdat je duo-collega geveld is door een fikse longontsteking en je wil graag de rust in je groep zoveel mogelijk bewaren.
Wat doe je die kinderen aan om er steeds een andere vervanger voor te zetten!
"Nee hoor, ik val wel in" , zeg je dan al snel.
Toch merk je dat je die vrije dagen thuis eigenlijk hard nodig hebt om je energie weer op te laden.
Werken in het (speciaal)onderwijs vergt namelijk best veel energie.
En dat merk je weer eens goed wanneer je een paar weken praktisch fulltime werkt.
Hoezo de kinderen zijn toch al om 15.10 uur uit??
Wat doe je dan nog op school tot 17.30 uur??
Dat je meteen vanaf de eerste minuut dat de kinderen binnen komen tot de laatste minuut dat ze naar de busjes gaan, geen seconde voor jezelf hebt is vrij normaal in het onderwijs. Je bent er voor de kinderen en die gaan dus ook ten alle tijde voor!
Echter bij ons op school lunchen wij ook met de kinderen in de klas, je loopt twee keer per week surveillance in de pauze en tussendoor zijn er legio besprekingen en andere collegiale consultaties.
In de koffiepauze valt er iemand een schaafwond op zijn knie of krijgt een "ongelukje" op het toilet.
Of je rent snel even naar het materialen magazijn voor de knutselspullen en download dan ook nog snel even die leuke digibordles op je PC.
Van 8.15 tot 15.10 ben je zo eigenlijk continu bezig met en rondom je groep.
Dus heb je na schooltijd eindelijk de kans om even uitgebreid dingen voor te bereiden of uit te zoeken, mits je natuurlijk weer geen vergaderingen hebt of leerlingbesprekingen.
Ja en dan wordt het al snel laat!
Maar als je dan elke ochtend die blije gezichtjes weer terug ziet, die oprechte glimlachende gezichtjes van kinderen die blij zijn dat jij er weer bent en geen "vreemde" juf......ja dan is je batterij toch weer snel volledig opgeladen.
En ach......binnenkort is het toch weer vakantie :)
