Worden kleuters dommer van een iPad?

Een paar dagen geleden stelde ik een vraag via mijn facebookpagina over het gebruiken van iPads in de klas.
Er kwam toen een reactie die mij aan het denken heeft gezet.
Het was een verwijzing naar een artikel in Trouw, getiteld: Kleuters worden dommer van de iPad!.

Enkele quotes uit het artikel:
Voor jonge kinderen is de computer te snel. Ze kunnen de informatie niet verwerken in een tempo dat bij hun breinontwikkeling past. Dit gaat vervolgens ten koste van het concentratievermogen, omdat het ene beeld over het andere heen tuimelt.

De computer oefent kijken naar een scherm (tweedimensionaal). Peuters en kleuters hebben juist driedimensionale ervaringen nodig: met hun hele lijf iets beleven, waardoor het actieve leren aanvangt. 

In het artikel wordt tevens gezegd dat de computer en de iPad geen doel moeten zijn maar een middel.

Nu is de komst van de ipads bij ons op school al in gang is gezet. Onze logopedieafdeling werkt sinds dit schooljaar met ipads en de collega's zijn zeer enthousiast. De speciale apps, de directe visuele ondersteuning en de simpele toegankelijkheid maken de ipad voor hen zeer geschikt om te gebruiken als middel tijdens de logopediesessies.
Ikzelf kan ook niet wachten tot ik de ipad mag inzetten in mijn kleutergroep. Ik zie al mogelijkheden  ter ondersteuning van diverse leergebieden. Ik heb zelfs al een account aangemaakt op eduapp om alvast wat ideeën te verzamelen.
Maar toch blijft het artikel in mijn hoofd rondzingen.
Doe ik mijn kleuters hiermee tekort? Moeten ze inderdaad nog niet blootgesteld worden aan ipads of computers? Ontneem ik ze driedimensionale ervaringen, actief leren en sociale interactie?

Maar wanneer je de ipad ziet als een nieuw soort ontwikkelingsmateriaal? Naast alle driedimensionale speelleermomenten? Is het dan wel iets wat in een kleutergroep thuishoort?
Natuurlijk moeten spelend leren en communicatie in mijn klas voorop blijven staan. Maar daar kan een Ipad volgens mij best naast gebruikt worden.
De ipad kan bijvoorbeeld een ingang zijn voor kinderen met ASS. Een jongen uit mijn klas heeft moeite met tactiele prikkels. Het spelen in het zand is iets wat we samen ervaren en uitproberen maar de vorming van letters of cijfers in het zand is voor hem toch echt teveel. Het overtrekken van vormen op het digibord vindt hij echter wel leuk om te doen. Een app hiervoor gebruiken zou een mooi individueel oefenmoment zijn zonder overprikkeld te raken.
Ideaal voor kinderen die even een rustmoment nodig hebben kan bijvoorbeeld een luisterboek zijn, individueel herhalen in de leeshoek met de ipad.
Samen foto's maken van voorwerpen met de actuele letter/klank erin en daar een album van maken kan een mooie coöperatieve leerervaring zijn. Ik zie genoeg mogelijkheden zoals je ziet.

"Alles waar TE voor staat, niet goed is voor een mens" zei mijn moeder altijd.
Ik denk dat dit hier ook goed van toepassing kan zijn.Wat denken jullie?