Miijn onderwijsmoment van 2015!

Deze week las ik deze vraag op Twitter: wat was jouw onderwijsmoment van het jaar 2015?.

Eigenlijk kwam ik al snel uit bij een bepaald moment.

Ik heb dit opgestuurd naar de site maar wil het ook hier nog eens publiceren.

Ik werk sinds 1987 in het cluster 2 onderwijs in een kleutergroep op Auris De Spreekhoorn te Breda. Ik ben graag bezig met het implementeren van ICT en Ipads bij kinderen met een beperking in de taalontwikkeling. Ook voor hen is ICT een realiteit van het alledaagse leven en hun toekomst. Zo vroeg mogelijk ontdekken en ervaren, spelenderwijs, zonder de echte beleving en ervaring uit het oog te verliezen. Spelen is leren en leren is spelen. Ook met ICT.
Mijn onderwijsmomenten zijn de momenten van verwondering bij mijn kleuters. De verbazing en het enthousiasme wat je ziet wanneer je proefjes met ze doet, wanneer er ineens iets verandert in het lokaal en samen bedenkt hoe dat toch gekomen is, of wanneer je samen ontdekkingen in de natuur doet in het bos of in de schooltuin. Eigenlijk biedt elke dag met kleuters verwondering en dus ook prachtige onderwijsmomenten.
Maar dit jaar was er ook een persoonlijk onderwijsmoment.

Als vervolg op eerdere workshops rondom  ICT mocht ik in het voorjaar een groep collega's coachen bij een experiment waarbij we IPads in de onderbouw in gingen zetten met taal als speerpunt. Ik mocht het plan bedenken, uitvoeren, collega's coachen en doelen evalueren. Er was twijfel of het allemaal aan ging slaan door de zeer uiteenlopende niveaus van ICT bekwaamheid bij de collega’s. Tijdens de evaluatiebijeenkomst met deze groep kreeg ik echter alleen maar positieve feedback. "Wanneer gaan we verder?, je plant toch wel een vervolg?" Zelfs de digibeet-collega was overtuigd geraakt van de meerwaarde van de IPad. Dat was mijn keerpunt, mijn onderwijsmoment. Dit is leuk, dit geeft energie, dit wil ik vaker doen!

In de maanden daarna ben ik gaan nadenken. Wie ben ik, wat wil ik. Wil ik dit echt vaker doen, wil ik dit naast mijn baan voor de klas, durf ik dit ook met onderwijsmensen buiten mijn eigen schoolteam? (Het feit dat ik deze zomer 50 jaar ben geworden was misschien ook een doorslaggevende factor in het beslissingsproces.) Na de zomer ben ik gestart met Periscope uitzendingen om een beetje te proeven van een groter publiek. Online presentaties geven rondom onderwijs, heel Nederland kon meekijken dus. Ook dit werd positief ontvangen. Een eigen website was de volgende stap. Met veel zoeken, vallen, opstaan, geduld, uitproberen en uiteindelijk gewoon doen is dit ook gelukt. Mijn bedrijf een naam geven, met echte visitekaartjes was de kers op de taart.

Nu ben ik op het punt gekomen dat ik mijn richting heb bepaald: het coachen van collega’s op het gebied van ICT, Digibord en Taal! Komend voorjaar heb ik mijn eerste twee opdrachten al binnen. Voor de Koninklijke AurisGroep mag ik twee inspiratie bijeenkomsten organiseren rondom Digibordinspiratie en begrijpend luisteren bij kleuters. Daarnaast ga ik een opleiding ICT coach volgen want er valt altijd nog een hoop te leren. Spannend, leuk en "energievretend" tegelijk, maar ik ga ervoor! 2016 wordt het jaar van mijn eigen bedrijf: Juf Marita:  ICT coach in het PO.

Wish me luck!